Τι γυρεύει το Nohope στην Ελάτεια;

Κυριακή πρωί. Ευκαιρία για εκδρομή. Βρεθήκαμε στην Ελάτεια μια πανέμορφη και γραφική κωμόπολη χτισμένη στις πλαγιές του όρους Καλλίδρομον, απέναντι από τον Παρνασσό και σε απόσταση αναπνοής από την Τιθορέα. Μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες απόσταση από την Αθήνα το μόνο απαραίτητο συστατικό για το δρόμο εκτός από την διάθεση για εκδρομή ήταν η μουσική. Ξαφνικά αντικρίσαμε αυτό. 

Απλά μου κόπηκε η ανάσα από την ομορφιά.

Μπαίνοντας στην κωμόπολη (αν και θα ήθελα να γράψω χωριό) σταματήσαμε  ξανά για να ρουφήξουμε  με το βλέμμα στην όψη του Παρνασσού απέναντι. Ήταν  σαν να μας έκανε χάρη.  Πόζαρε με όλη του την μεγαλοπρέπεια, στολισμένος με τα τελευταία χιόνια στις κορυφές του λες ότι τα κράτησε περιμένοντας μόνο και μόνο για την φωτογραφία. Κούκλος, τ ομολογώ.

 

Χαζεύοντας την Ελάτεια από μακριά βλέπεις αυτό που χαρακτηρίζει το ελληνικό τοπίο την άνοιξη. Απέραντο απλωμένο πράσινο και φυσικά κεραμοσκεπές. Η άφιξή μας στην πλατεία του χωριού προξένησε μια ελάχιστη διαταραχή της απόλυτης ησυχίας. Όταν έπαψε ο θόρυβος από τη μηχανή του αυτοκινήτου δυνάμωσαν οι ήχοι της φύσης. Μια κανονική συναυλία από τιτιβίσματα. Αμέσως μετά έπεσε πάνω μας το εξεταστικό βλέμμα μίας γάτας που έμοιαζε σαν τον φρούραρχο της περιοχής. Ανοιγόκλεισε αργά τα μάτια λες και έδωσε τη συγκατάθεσή της για να περιηγηθούμε συνεχίζοντας  το νωχελικό βηματισμό της μέσα στην ηλιόλουστη πλατεία.


Στην πλατεία της Ελάτειας όπως σε κάθε τυπικό ελληνικό χωριό, δεσπόζει ένας υπέροχος τεράστιος πλάτανος. Ακριβώς απέναντι η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, περιποιημένη και γιορτινή να θυμίζει την μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Καθόλου δύσκολο να φανταστεί κανείς την πλατεία γεμάτη την νύχτα της Ανάστασης με ανθρώπους καλοντυμένους και χαρούμενους να κρατούν κεράκια αναμμένα με το Άγιο Φως.


Γύρω από την πλατεία διάσπαρτα μνημεία φωνάζουν ότι η Ελάτεια ήταν hotspot σπουδαίων ιστορικών γεγονότων. Τα αξιοθέατα της έχουν να κάνουν με το ένδοξο παρελθόν της. Η αρχή της ιστορίας της ωστόσο βρίσκεται κάπου πολύ βαθιά στο χρόνο.

 

Η αρχαία Ελάτεια υπήρξε η μεγαλύτερη πόλη της Φωκίδας και δεύτερη σε σημασία μετά τους Δελφούς. Το όνομά της προέρχεται από τον ήρωα Έλατο, γιο του Αρκάδα, βασιλέα της Αρκαδίας, ο οποίος κατά τον μύθο, ήλθε να βοηθήσει τους Φωκείς εναντίον των Φλεγίων, οι οποίοι είχαν επιτεθεί στο ιερό των Δελφών. Μετά το γεγονός αυτό, ο Έλατος παρέμεινε στη Φωκίδα και ίδρυσε την ομώνυμη πόλη.
Η στρατηγική σημασία της Ελάτειας ως πόλης-κλειδί για την κατάκτηση της νοτιότερης Ελλάδας υπήρξε η αιτία για την εμπλοκή της σε όλους σχεδόν τους πολέμους της αρχαιότητας και είχε ως αποτέλεσμα να καταστραφεί αρκετές φορές και να ξαναχτιστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Η περιήγηση στα καλντερίμια της Ελάτειας μου γέννησε ένα χαμόγελο φυσικό και μία σκέψη: Ευτυχώς οι κάτοικοι δεν ακολούθησαν τη γιγάντωση της Αράχοβας.

Σπιτάκια με αυλίτσες και κήπους ολάνθιστους ακριβώς όπως έπρεπε (και ήθελα) να είναι. Πραγματική ευτυχία.

Η αφορμή για την σύντομη αλλά “γεμάτη” αυτή εκδρομή ήταν τα γυρίσματα του “Μπιλ” μίας  συγκλονιστικής ταινίας μικρού μήκους από την δημιουργό Κωνσταντίνα Τσαπρούνη.  Δεν λέω όμως ακόμα περισσότερα. Έτσι για να σας κρατήσω σε αγωνία.


Πρόσβαση
Η Ελάτεια απέχει 160 χλμ. από την Αθήνα και 70 χλμ. από την Λαμία. Η οδική πρόσβαση γίνεται από την παλαιά εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας (μέσω Λιβαδειάς, έξοδος προς Κάστρο) ή την σύγχρονη εθνική οδό (μέσω Αταλάντης). Υπάρχει επίσης και σιδηροδρομική πρόσβαση μέσω του σταθμού της Τιθορέας.