Ο Πέτρος Κούρτης, είναι ένας καλλιτέχνης που δίνει όλο του το είναι σε κάθε τι που καταπιάνεται. Εκτός από τις πιο σημαντικές «ρυθμομηχανές» που έχει να επιδείξει η μουσική του τα τελευταία 30 χρόνια, είναι κι ένας πολυσχιδής άνθρωπος που καταφέρνει με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο να εφαρμόσει και να διδάξει τις μουσικές του γνώσεις ακόμα και σε φαινομενικά «εξωκαλλιτεχνικούς» τομείς της ζωής. Ο σημαντικότερος όμως ρόλος της ζωής του Πέτρου Κούρτη είναι εκείνος του μπαμπά. Κι απ’ ότι φαίνεται, είναι ένας μπαμπάς πραγματικός μαέστρος.
Πέτρο, πώς συνδυάζεται η έννοια της μουσικής με την έννοια της οικογένειας;
Πολύ συχνά μέσα από τη μουσική συναντώ στοιχεία που βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα σε σχέση με τον άνθρωπο και τη συμπεριφορά του και τα οποία μπορώ να τα χρησιμοποιήσω στο ρόλο μου ως γονέας, δίνοντάς μου μία σιγουριά ότι κάποιες αρχές όπως είναι η έννοια της αρμονίας, ο συγχρονισμός, οι δυναμικές και όλα αυτά που χρειάζονται για να λειτουργήσει μια ορχήστρα, είναι οι ίδιοι απαραίτητοι κανόνες για να λειτουργήσει και μια οικογένεια.
Για να λειτουργήσει μια οικογένεια – όπως σε μία ορχήστρα – είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ένας Μαέστρος. Ο γονέας μαέστρος είναι πολύ σημαντικός και στη περίπτωση της οικογένειας το ιδανικότερο είναι και οι δύο γονείς να λειτουργούν και να Διευθύνουν με την ίδια « Μπακέτα », σαν ένας Μαέστρος σε 2 σώματα.
Ποιος είναι ο ρόλος του μαέστρου γονέα;
Ουσιαστικά αυτό που κάνει ο μαέστρος – γονέας, είναι να διευθύνει – κατευθύνει τα βήματα των παιδιών, να ανοίγει δρόμους και προοπτικές και να διαχειρίζεται τις καταστάσεις, στηριζόμενος στην Αρμονία, τη σωστή διαχείριση Δυναμικών – Εντάσεων και με ιδιαίτερη ευαισθησία στην ατομικότητα και τη διαφορετικότητα. Ένα ακόμη σημαντικό που πρέπει να κάνει, πέρα από το να διευθύνει, είναι να Εμπνέει Εμπιστοσύνη, Ασφάλεια και Σεβασμό. Ακριβώς όπως στους μουσικούς, έτσι και στα παιδιά του. Επίσης να μην ξεχνά ποτέ, ότι τα παιδιά όπως και οι Μουσικοί, περιμένουν με λαχτάρα την Επιβράβευση, το Χειροκρότημα.
Έχει σημασία το φύλο του μαέστρου;
Σε καμία περίπτωση ο μαέστρος δεν έχει φύλο. Εξάλλου στη περίπτωση που έχουμε δύο γονείς, θα πρέπει να λειτουργούν σαν ένας Μαέστρος και στη περίπτωση που υπάρχει μόνο ένας, ο ρόλος του θεωρώ θα είναι ακόμη πιο δύσκολος, μιας και θα πρέπει να καλύπτει και το κενό του απόντα. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ο άνθρωπος οδηγός, εκείνος που θα είναι εμπνευστής και θα δίνει το καλό παράδειγμα είτε είναι άντρας είτε είναι γυναίκα.
Ποιό είναι το βασικό ταλέντο που θα πρέπει να έχει ο μαέστρος γονέας;
Ένα Ταλέντο δεν είναι αρκετό….
Μερικά από τα ταλέντα του, τις δεξιότητές του, θα πρέπει να είναι η συναισθηματικότητα, η ευγένεια, η κατανόηση, η δοτικότητα, η ταπεινότητα και στη συνέχεια, η Βαθιά γνώση και κατανόηση του έργου – της αποστολής του, η αυτογνωσία και η διάθεση για αυτοκριτική.
Ο μαέστρος γονέας εμπνέεται από τα μέλη της ορχήστρας, της οικογένειας και αυτό που είναι πάρα πολύ βασικό είναι ότι, αναγνωρίζει πάρα πολύ γρήγορα και πάρα πολύ άμεσα την ποιότητα του δυναμικού του, την διαφορετικότητά του.
Δημιουργεί όρια και ασφαλές περιβάλλον για λάθη που στη συνέχεια θα γίνουν παράδειγμα προς αποφυγήν, εμπειρία, εφόδιο για το μέλλον του.
Υποστηρίζει την προσπάθεια του παιδιού να εναρμονιστεί, να συνειδητοποιήσει, να κρίνει και λειτουργεί ως οδηγός και ταυτόχρονα φίλος του. Διευθύνουμε τις κινήσεις του χωρίς να τις κατευθύνουμε απαραίτητα. Ο μαέστρος-γονέας, καλείται να αναγνωρίσει γρήγορα τις δεξιότητες, να παρακάμψει την όποια προσωπική του επιθυμία και να διευθύνει και τις δύο περιπτώσεις με ΜΑΕΣΤΡΙΑ.
Πως θα όριζες την έννοια της ευθύνης;
Τεράστια η ευθύνη να είσαι γονέας, και σίγουρα το ίδιο συμβαίνει όταν κάθεσαι μπροστά από ένα αναλόγιο για να διευθύνεις μια ορχήστρα. Σημασία βέβαια έχει ότι ως γονέας έχεις απέναντί σου παιδιά και δεν πρέπει να ξεχνάς ότι είναι πολύ καλοί μιμητές και είσαι το παράδειγμα για το τί θα αντιγράψουν από εσένα.
Είναι ευθύνη του γονέα –μαέστρου, να ενισχύει με κάθε τρόπο τη διάθεση για πειραματισμό, να αφήνει πάντα χώρο και πρόσφορο έδαφος στο παιδί να τολμήσει, να δοκιμάσει, να δεχθεί και να απορρίψει, να αυτοπροσδιοριστεί μέσα από τις δεξιότητές του, τη φαντασία του, τα θέλω του και όχι κατ’ ανάγκη τα πρέπει που προστάζει η εκάστοτε εποχή, κοινωνική τάξη ή το οικογενειακό πρωτόκολλο.
Τα παιδιά είναι αποδέκτες και φίλτρα μιας κατάστασης την οποία θα ορίσεις εσύ. Είναι βέβαια θεμιτό να υπάρχουν όρια, όπως είναι πολύ σημαντικό και στη μουσική. Μια βασική αρχή της τζαζ λέει ότι «στον αυτοσχεδιασμό επιτρέπονται όλα εκτός από αυτά που απαγορεύονται». Είναι μια πρόταση με τόση αλήθεια. Μπορείς να αφήνεσαι, να χάνεσαι μέσα στα θέλω σου αλλά αν ξεφύγεις, το αποτέλεσμα θα είναι « καταστροφικό » και για το σύνολο και για σένα τον ίδιο.
Όταν προκύπτει φάλτσο πώς το διαχειριζόμαστε;
Το φάλτσο – το σφάλμα – το λάθος είναι ο μόνος τρόπος απόκτησης εμπειρίας, βαθιάς αυτοκριτικής, αισθητικής καλλιέργειας σε σχέση τόσο με τον ήχο όσο και με το συναίσθημα που προκαλεί αυτός. Τα φάλτσα εν τέλει είναι καλοδεχούμενα από τη στιγμή που υπάρχει η διάθεση και από τον μουσικό να εξελιχθεί μέσα από αυτά και από τους μουσικούς να δεχθούν αυτή τη διαδικασία και διαδρομή εξέλιξης ως αναγκαίο καλό. Σε καμία περίπτωση το φάλτσο δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδανικό κατά τη στιγμή της εκτέλεσης ενός μουσικού έργου και απόδοσής του στο κοινό. Με τον ίδιο τρόπο μέσα σε μια οικογένεια, το φάλτσο ενός μέλους της, θα πρέπει αφού πρώτα εντοπιστεί, να επισημανθεί, να κατανοηθεί από όλα τα μέλη και με τεκμηριωμένα επιχειρήματα να διορθωθεί.
Αυτό που βιώνουμε όλοι, και οι γονείς και οι μουσικοί και γενικότερα οι καλλιτέχνες είναι ότι δεν είναι κακό να κάνουμε λάθη. Αν τα παιδιά μας κάνουν ένα λάθος, ένα φάλτσο, αυτό δε σημαίνει ότι ήρθε η καταστροφή διότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποκτήσουν εμπειρία. Συνήθως το φάλτσο έρχεται όταν ο άνθρωπος τολμάει να βαδίσει σε άγνωστα μονοπάτια και αυτό το τόλμημα χρειάζεται στήριξη όποια και αν είναι τα φάλτσα στα πρώτα βήματα.
Μέσα σε μία οικογένεια το φάλτσο που κάνει ένα μέλος της, αφού πρώτα εντοπιστεί, πρέπει να επισημανθεί αλλά και να κατανοηθεί από όλα τα μέλη της οικογένειας.
Στη περίπτωση Φάλτσου, ο μαέστρος πρέπει να είναι ψύχραιμος ώστε να Διορθώσει και να καθησυχάσει όλα τα μέλη της οικογένειας και μάλιστα με τεκμηριωμένα επιχειρήματα. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από επιχειρήματα.
Και οι γονείς δεν κάνουν λάθη;
Ο Μαέστρος – Γονέας δεν ξεχνάει ποτέ την ανθρώπινη του διάσταση και τη σχέση του με το λάθος – φάλτσο. Είναι συνειδητοποιημένος και έτοιμος να διδαχθεί και αυτός μέσα από όλη τη διαδρομή – διαδικασία, της διεύθυνσης ορχήστρας – οικογένειας, τα λάθη και τα φάλτσα του.
Bio
Ο Πέτρος Κούρτης είναι μουσικός με διεθνή αναγνώριση, performer, εκπαιδευτικός, δημιουργός και καλλιτεχνικός διευθυντής της καλλιτεχνικής εταιρίας ARTVENTURE.gr η οποία εξειδικεύεται σε καλλιτεχνικές παραγωγές, Teambuilding activities για ενήλικες και παιδιά σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Ενώ η μουσική του πορεία διατρέχει δεκαετίες, σταθμό στην καριέρα του αποτέλεσε η συνεργασία του με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τον Γιώργο Κουμεντάκη για την Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004, κατέχοντας το ρόλο του τυμπανιστή στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας και ηχογραφώντας με τα κρουστά του τα περισσότερα από τα μουσικά θέματα της έναρξης.