Εξερευνώντας την Documenta 14 #1

 

Νιώθω πολύ ωραία όταν βλέπω τέχνη. Για να είμαι ειλικρινής, βλέπω τέχνη σχεδόν παντού. Δηλώνω  “αναλφάβητη”  καθώς δεν μπορώ να την ορίσω «βιβλιογραφικά». Βέβαια, και να μπορούσα  δεν θα το έκανα γιατί η τέχνη δεν πρέπει να περιορίζεται σε ορισμούς ή καλούπια ούτε να ερμηνεύεται μέσα από κανόνες. Είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση για τον καθένα από εμάς,  που οφείλει να μοιράζεται για να προκαλεί συναισθήματα. Όποια κι αν είναι αυτά.

Βρέθηκα στο ΕΜΣΤ για δεύτερη φορά με αφορμή  τρία “περίεργα” graffiti που (μου) υπενθύμισαν την έκθεση Documenta 14 

Έχοντας ρίξει διαγώνιες αναγνώσεις στα ΜΜΕ λίγο πριν την έναρξη της έκθεσης, η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ότι αυτές οι «κραυγές» θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι μέρος της έκθεσης.

Αποφάσισα λοιπόν να ξεκινήσω την περιήγησή μου στην  Documenta 14  την επόμενη ημέρα από το ΕΜΣΤ. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα φωτογραφίσω “ρεπορταζιακά” αλλά θα μαζέψω τις στιγμές εκείνες που είχαν κάτι να μου ψιθυρίσουν . Να παίξω το χαλασμένο τηλέφωνο -μόνη μου- με  εικόνες από το χάρβαλο κινητό μου και την παλιά pocket ψηφιακή φωτογραφική μου.

“Χάθηκα” στους ορόφους του ΕΜΣΤ για πολλές ώρες. Η πρώτη επαφή  με την  Documenta 14 μου χάρισε μία αίσθηση “χρονοκάψουλας” που πάγωνε το παρόν, άνοιγε τη σκέψη και απομόνωνε τη ρουτίνα.

 

[FAG id=3394]

Η Documenta 14 είναι η τέλεια αφορμή για να πειραματιστείς  με την εξωστρέφεια των καλλιτεχνών που συμμετέχουν και να την αντιπαραβάλεις με το εγώ σου, την εσωστρέφειά σου  και φυσικά την κάθε σκέψη που θα ξεπηδήσει αυθόρμητα από μέσα σου.

Και τούτη εδώ  ήταν η πρώτη μου ημέρα.