Αυτό (δεν) είναι ένα ποστ μόνο για κορίτσια

Μπήκε η άνοιξη, τα λουλούδια ανθίζουν, τα ζευγάρια χωρίζουν. Οκ, τα ζευγάρια χωρίζουν και ζευγαρώνουν όλες τις εποχές του χρόνου αλλά τα λουλούδια και οι μελισσούλες γενικά προτιμούν τις θερμότερες εποχές. Αλλού είναι το θέμα μας.

Τα είδη των ανδρών (οκ και των γυναικών) που κάνουν την εμφάνιση τους σε κάποια περίοδο της ζωής μας κορίτσια είναι αποτέλεσμα συγκυριών, timing, ψυχολογικής και εγκεφαλικής κατάστασης.

Συνήθως, για να μην υπερβάλω λέγοντας “κατά κανόνα”, υπάρχει κάποιος (άνθρωπος) που έχει μείνει στην μνήμη ως «ανεξίτηλος» όπως ακριβώς γίνεται με τους δύσκολους λεκέδες σε κάποιο αγαπημένο μας ρούχο. Τώρα για καλό είναι για κακό είναι μόνο η ψυχούλα μας το ξέρει.

Τι είναι αυτό που τους κάνει ανεξίτηλους όμως δεδομένου ότι οι στιγμές (οι καλές και οι κακές) κρατάνε πολύ λιγότερο από  το χρόνο που καταλαμβάνουν στη μνήμη μας;  Η απάντηση είναι στην δεύτερη περίοδο αυτού του κειμένου.

Συζητώντας με φίλες και φίλους διαφόρων ηλικιών και κοινωνικόοικονομικοεκπαιδευτικού (ουφ) status, δεν έχω αποφασίσει τελικά αν αυτό που λέγεται «η μάχη των φύλων» είναι μια πραγματική αναζήτηση για το ποιος τελικά έχει περισσότερο δίκιο και δεν καταλαβαίνω το λόγο γιατί πρέπει να αποφασιστεί το ποιος έχει το πάνω χέρι. Όλοι δύο έχουμε εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις πιστοποιημένης αναπηρίας literally. Ίσως να είμαι της άποψης ότι η φύση είναι πολύ σοφή και τα τεχνικά χαρακτηριστικά που έχει δώσει στο κάθε πράγμα αποσκοπούν σε κάτι πολύ ουσιαστικό το οποίο έχουμε αμελήσει όλοι μας [ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο ποσοστό από εμάς].

Όλοι μεγαλώνουμε σε ένα «Χ» περιβάλλον μαθαίνοντας συμπεριφορές που αν δεν τις φέρουμε σε αμφισβήτηση κάποια στιγμή [ώστε να αποφασίσουμε ότι μας κάνουν και τις κρατάμε ή δε μας κάνουν και προσπαθούμε να τις ξεφορτωθούμε] θα μας καταδιώκουν κυριολεκτικά μια ζωή και θα τις μεταλαμπαδεύουμε αιωνίως (ειρωνικά) στους επόμενους. Σκεφτείτε το λίγο σαν το χρέος δηλαδή του ελληνικού κράτους όπου άλλος γαμεί και άλλος πληρώνει (με το μπαρδόν).

Εντάξει είναι κλισέ να πω ότι ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό αλλά έτσι είναι. Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο σ αυτό αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν κι άλλα ζώα που ζουν σε αγέλες με αρχηγό και όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ. Αλλά…η απάτη που έγινε σε βάρος του ανθρώπου είναι ότι κάποιος «τον δούλεψε» κανονικά.  Για να δικαιολογήσει το κατασκευαστικό λάθος του είπε «Α εσύ έχεις μυαλό και λογική και θα καταφέρεις να δαμάσεις τη φύση και να γίνεις σπουδαίος και τρανός». Έκτοτε ο άνθρωπος με την έμφυτη αλαζονεία της λογικής του φύσης τα κάνει [ιστορικά speaking….] σκατά. Προσωπικά, έχω δηλώσει πως στην επόμενη ζωή (if there is such thing) θέλω να γίνω γάτα.

Μου αρέσει να παρατηρώ τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ των οποίων και τις δικές μου.  Αυτό που με σώζει αλλά μου τρώει και χρόνο βέβαια είναι ότι προσπαθώ να αποστασιοποιηθώ και να κάνω μια προσομοίωση (όσο πιστή μπορεί να είναι αυτή), μπαίνοντας στην θέση του άλλου.  Αυτή η πρακτική μου έχει επιβεβαιώσει κατ’ επανάληψη τη θεωρία του “όλα είναι πιθανά στη ζωή”. Τίποτα δεν είναι δεδομένο εκτός από το ότι όλοι μας μια μέρα θα μετακομίσουμε στη γειτονιά των αγγέλων,  που είναι και το αγαπημένο μου δημοσιογραφικό κλισέ. Εκτός αν σε λένε Ντάνκαν Μακ Λάουντ και απάνω σου έχεις πάντοτε στη ζώνη σου σφιγμένο ένα παλιό ατσάλινο κατάνα. #nohope

«Η μόνη μας περιουσία είναι η μνήμη μας» είναι μια φράση που έκλεψα και  θα μνημονεύω μέχρι τέλους. Γι’ αυτό θεωρώ σοφό να στρέφουμε κάθε προσπάθεια μας προς την πραγματική προσωπική  ευτυχία έχοντας αυτό το πραγματάκι κατά νου.

Η ζωή μας νομίζω θα ήταν πολύ βαρετή αν όλοι άνθρωποι ταίριαζαν με όλους τους ανθρώπους.  Κάθε διασταύρωση μας με “παρόμοιο” ον έχει να μας δώσει κάτι που λίγη  σημασία  έχει τελικά αν το έχουμε  ανάγκη. Θέλοντας και μη, προσλαμβάνουμε την πληροφορία την επεξεργαζόμαστε και την τοποθετούμε κατάλληλα αργά ή γρήγορα εκεί που της αρμόζει.

Αν λάβουμε υπόψη και την χημεία που ανακατεύεται στις ανθρώπινες σχέσεις ίσως να μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε κάποια πράγματα πιο εύκολα. [Εννοώ την πραγματική, κανονική χημεία που λαμβάνει χώρα στον ανθρώπινο οργανισμό από την στιγμή που το «θαρραλέο» σπερματοζωάριο συναντά και γονιμοποιεί το «τυχερό» ωάριο μέχρι τη στιγμή που μπαγιατεύει και ολοκληρώνει το προσδοκώμενο κύκλο ζωής του]

Η ζωή είναι δική σου μέχρι να πέσεις στην αλαζονική παγίδα του να γίνεις γονιός για να «αφήσεις πίσω» το DNA σου. Πρόκειται για ένα  διαστροφικά ευφυΐες colpo grosso  που πλήττει κυρίως τα κορίτσια (για ευνόητους λόγους) και γι αυτό, μέχρι να νομίζεις ότι το έχεις αποφασίσει, μάθε και προφυλάξου γιατί έχεις πολλές πιθανότητες να πάρεις στον λαιμό σου άλλον έναν άνθρωπο που θα αναρωτιέται όπως και εσύ «τι γυρεύω εγώ εδώ;» Από την άλλη όμως αν ήδη τα σκέφτεσαι όλα αυτά, είσαι ο καταλληλότερος άνθρωπος για να γίνεις γονιός. Κανένας άλλωστε δε γεννήθηκε με το manual στο χέρι.

Ας επιστρέψω όμως στον αρχικό μου γκομενομονόλογο. Θέλοντας να συνθέσω έναν οδηγό επιβίωσης πεσόντων στην διπολική παγίδα του ξεν-έρωτα κατέληξα στα εξής:

Κατά αρχάς σας ευχαριστούμε που μας επιλέξατε

Αν παραμένετε αθεράπευτα ερωτευμένοι  και το ίδιο συμβαίνει στο ταίρι σας για περισσότερο από 3 χρόνια τα θερμά μας συγχαρητήρια. Είστε το καλό παράδειγμα των δημιουργικών αυτών ανθρώπων που έχουν πιάσει το νόημα και μπορούν να συνυπάρχουν με σεβασμό και αλληλοεκτίμηση,  με χιούμορ και μπόλικα στοιχεία που έχουν προκύψει από ουσιαστική δουλίτσα με τον εαυτό σας και το άλλο σας ένα. Μισά πράγματα εδώ δε χωράνε (να τα λέμε κι αυτά). Αυτό που έχετε το ζηλεύουν όλοι γι αυτό το νου σας μην σας ματιάσουν.

Αν παραμένετε αθεράπευτα ερωτευμένοι με το πρώην ταίρι σας για περισσότερο από 3 χρόνια (όσα δηλαδή έχουν παραδεχθεί οι ψυχολόγοι και λοιποί επιστήμονες ότι διαρκεί μια κατάσταση πένθους που δημιουργεί ένας χωρισμός) καθίστε και αναλογιστείτε τα εξής: α) γιατί είναι πρώην β) πριν γίνει νυν και μετά πρώην πώς ήσασταν; γ) πόσο χρόνο και ευκαιρίες χάνετε με το να κλαίγεστε; δ) πόσο βολεμένοι ήσασταν ε) μήπως πρέπει να αναθεωρήσετε για τις προτεραιότητες στη ζωή σας; Αν απαντώντας τις παραπάνω ερωτήσεις δεν εμφανιστεί βελτίωση στην κατάστασή σας ξεκινήστε ξανά από το α) και επαναλάβετε όσες φορές χρειάζεται. Που θα πάει θα το πιάσετε το υπονοούμενο.

Αν παραμένετε αθεράπευτα ερωτευμένοι με το πρώην ταίρι που αφήσατε λόγω εχμ … :  Να τα αφήσετε αυτά που ξέρατε και να αναλάβετε τις ευθύνες σας ως άνθρωπος απέναντι στον εαυτό σας.  Αναθεωρήστε τις προτεραιότητες σας και μην μιζεριάζετε γιατί κάνει κακό στην υγεία.

Αν είστε αθεράπευτα ερωτευμένοι με τον εαυτό σας, προφανώς αγγίζετε την φαινομενική τελειότητα αλλά καλού κακού έχετε τα μάτια σας ανοιχτά .

Αν σας παράτησε χωρίς να έχετε πάρει επαρκή δικαιολογία την οποία πιστεύετε ότι έχετε απόλυτο δικαίωμα να μάθετε και κάθε φορά που προσπαθείτε να επικοινωνήσετε τρώτε πόρτα: Αν πραγματικά δεν θέλετε να μάθετε το γιατί αλλά… να βάλετε εσείς τον επίλογο και μάλιστα να κάνετε αυτόν/αυτήν/αυτό που σας παράτησε να συμφωνήσει μαζί σας, εξετάστε τα επίπεδα εγωισμού σας και get a life.  Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα όπως κι εσείς να αλλάζει γνώμη γούστα ιδέες.  Αν ήδη έχετε πάρει  απάντηση τόσο απλή όσο το «βαρέθηκα» , «δε μου αρέσει πια το παστίτσιο» ή «ο φραπές με πειράζει στο στομάχι» μην ζητάτε παραπάνω ανάλυση η κάτι πιο περίπλοκο.  Κάντε την αυτοκριτική σας και move on.

Αν σας παράτησε με ταχυδακτυλουργικό κόλπο τύπου «Κόπερφιλντ» και εφόσον έχετε σιγουρευτεί ότι είναι καλά στην υγεία του ο άνθρωπος καταρχάς, δώστε του συγχαρητήρια όταν τον ξανα-συναντήσετε κάπου τυχαία. Έπειτα συνεχίστε κανονικά το πρόγραμμα σας. Αν σας ξανατύχει παραπάνω από δυο φορές (με τον ίδιο ή κάποιον άλλον άνθρωπο) κάπου υπάρχει λάθος. Στις επιλογές σας και στις απαιτήσεις σας. Ενδοσκόπηση, αυτοκριτική κλπ κλπ . Να θυμάστε, το νόμισμα έχει πάντα δυο όψεις .

Η ζωή είναι ωραία .